Bir Lokma Ekmek ve Bir Gönül!..

Geçmişten Günümüze İbretlik Kıssalar!..

Ahmet Aygen

---

Değerli Dostlar!..

Zamanın birinde, yoksulluğun kol gezdiği bir şehirde yaşlı bir adam varmış.

Bu adamın serveti yokmuş, ama gönlü çok zenginmiş.

Her gün kendi karnı açken, sokakta aç birini gördüğünde evine çağırır, varsa bir dilim ekmeğini paylaşırmış.

Bir gün, yaşlı adam yine ekmek bulamadığı bir akşam vakti, sokakta titreyen bir çocuğa rastlamış. Çocuğun üstü başı perişanmış. Hiç düşünmeden ceketini çıkarıp çocuğa vermiş.

Sonra yanına oturup birlikte soğuk gecede dua etmişler:
"Ey Rabbimiz, bizim elimizde lokma yoksa da gönlümüzde sevgi var. Bizden sevgini eksik etme."

O gece, şehirde büyük bir yangın çıkmış.
Birçok zengin malını mülkünü kaybetmiş.

Ama yaşlı adam ve o küçük çocuk, samimiyetle dua ettikleri için sabaha sapasağlam çıkmışlar.

Ve halk arasında şu söz dolaşmaya başlamış:

"Mallar yanar, saraylar çöker; ama Allah'a açılan bir gönül asla yanmaz."

Bazen en büyük zenginlik, cebimizde değil, gönlümüzde taşıdığımız değerlerdedir.

İçimizdeki sevgi, merhamet ve paylaşma arzusu, dünya yansa bile bizim kalbimizi diri tutar.

Sevgi ve samimiyet, en zor anlarda bile insanı ayakta tutar. Bir lokma ekmekten daha kıymetlisi, bir gönül alabilmektir.

Bugün modern dünyanın karmaşasında kaybolmuşken, bir lokma ekmek paylaşmanın, bir gönüle dokunmanın kıymetini hatırlamak gerek.

Çünkü sonunda bize kalan; sahip olduklarımız değil, paylaştıklarımızdır.